Nederlands:Linde Molleman(Q1590453)

Uit Knowledge Graph Kunstenpunt
Versie door Martine De Jonge (overleg | bijdragen) op 17 jul 2025 om 11:07 (Nieuwe pagina aangemaakt met 'Een wandeling in een tijd In het oeuvre van Linda Molleman (° 1949, Oostende - woont en werkt in Beernem) worden een aantal elementen consequent verweven : het metafysische en het monumentale. Beide tendensen manifesteren zich in meerdere of mindere mate in elk werk, elke maquette, sculptuur of installatie. Het metafysische is aanwezig in haar voeling voor het spirituele, in thema’s waar geboorte, leven, sterven en wedergeboorte terugkeren en in haar vraag…')
(wijz) ← Oudere versie | Huidige versie (wijz) | Nieuwere versie → (wijz)
Ga naar:navigatie, zoeken

Een wandeling in een tijd

In het oeuvre van Linda Molleman (° 1949, Oostende - woont en werkt in Beernem) worden een aantal elementen consequent verweven : het metafysische en het monumentale. Beide tendensen manifesteren zich in meerdere of mindere mate in elk werk, elke maquette, sculptuur of installatie. Het metafysische is aanwezig in haar voeling voor het spirituele, in thema’s waar geboorte, leven, sterven en wedergeboorte terugkeren en in haar vraagstukken rond geloof en astrologie. Het monumentale wordt zichtbaar in haar zin voor het architecturale, in wiskundige berekeningen, in het gebruik van constructieve materialen zoals keien en verenstaaldraden, in haar voeling voor een eenvoudige beeldtaal.

Op eenenhalf -jarige leeftijd heeft Linda Molleman haar vader in 1954 verloren aan tuberculose en heeft ze ongeveer drieënhalf jaar een corset in ijzer en plaaster moeten dragen.

Als jonge moeder is zij in 1983 nogmaals geconfronteerd met de dood: haar achtjarig zoontje is samen met een vriendje verdronken in zee.

Haar sterke gevoeligheid voor het bovennatuurlijke en het driedimensionale is verbonden met die specifieke levenservaringen , die haar niet alleen gekleurd hebben, maar ook zorgen voor een intense energie. Daarenboven is het verlangen naar schoonheid een voedende drijfveer gebleken, niet alleen in de persoonlijke verwerking van het traumatische, maar ook in de weerspiegeling van het creatieproces, van de universele taal van lijn, vorm en kleur.

In zekere zin maakt Linda Molleman het onzichtbare toch zichtbaar. Zoals een archeoloog een vroegere beschaving tastbaar maakt aan de hand van scherven en resten, zorgt de beeldhouwster voor een toegang, een poort tot het immateriële.

Tussenin weet zij evenwel ook telkens het mooie en het positieve te accentueren.

ELS WUYTS

JUNI 2021