Nederlands:Claude Coppens (Q508465): verschil tussen versies

Uit Knowledge Graph Kunstenpunt
Ga naar:navigatie, zoeken
(eerste upload)
 
Geen bewerkingssamenvatting
 
Regel 1: Regel 1:
<p style="box-sizing: border-box; margin-top: 0px; margin-bottom: 1rem">Componist en pianist Claude Coppens wordt in 1936 geboren in Schaarbeek. Al op driejarig leeftijd krijgt hij les van zijn muziekminnende vader, lessen die hij later verderzet bij Marcel Maas aan het Koninklijk Conservatorium te Brussel. Daar behaalt hij in 1950 als dertienjarige de eerste prijs piano. Een eerste prijs kamermuziek volgt een jaar later. Coppens gaat in deze periode regelmatig op eigen houtje naar Parijs, waar hij lessen volgt bij Marguerite Long en Jacques F&eacute;vrier. Bij Long leert hij de muziek van Faur&eacute; kennen en bij F&eacute;vrier doet hij zijn liefde voor Satie op. Nog tot 1960 blijft Coppens in Parijs. Hij ontmoet er Francis Poulenc, Darius Milhaud en Olivier Messiaen, componisten die hem zullen be&iuml;nvloeden. Intussen studeert hij rechten aan de Vrije Universiteit van Brussel, om zich zo nog breder te vormen.</p><p style="box-sizing: border-box; margin-top: 0px; margin-bottom: 1rem">Coppens maakt in de eerste plaats furore als uitvoerend musicus. Hij specialiseert zich in het oeuvre van Debussy, Satie en de Tweede Weense School, maar toont zich ook als uitstekend interpretator van het hedendaagse repertoire. Hij is laureaat van het Internationale Pianoconcours te Parijs (1955), de Koningin Elisabethwedstrijd (1956) en de Internationale Pianowedstrijd te Rio de Janeiro (1957) waar hij het aan hem opgedragen eerste pianoconcerto van Villa Lobos speelde.</p><p style="box-sizing: border-box; margin-top: 0px; margin-bottom: 1rem">Als componist is Coppens autodidact, vooral de vele ontmoetingen met componisten hebben hem gevormd.Terwijl hij Villa Lobos rondleidt op de Wereldtentoonstelling van 1958, ontmoet Coppens de jonge protagonisten van de muzikale avant-garde, zoals Pierre Boulez, John Cage, en Karlheinz Stockhausen. Deze ontmoetingen laten een sterke indruk na en leiden in de loop van de jaren &rsquo;60 tot de ontwikkeling van een eigen persoonlijke compositiestijl.</p><p style="box-sizing: border-box; margin-top: 0px; margin-bottom: 1rem">In 1962 start Coppens zijn loopbaan als muziekpedagoog aan het conservatorium in Gent. Rond die periode vormt hij samen met een aantal andere vooruitstrevende Vlaamse componisten, waaronder&nbsp;<a href="https://matrix-new-music.be/publicaties/componistenfiches/de-meester-louis/">Louis De Meester,</a>&nbsp;<a href="https://matrix-new-music.be/publicaties/componistenfiches/goethals-lucien/">Lucien Goethals</a>&nbsp;en&nbsp;<a href="https://matrix-new-music.be/publicaties/componistenfiches/goeyvaerts-karel/">Karel Goeyvaerts</a>, de Spectragroep aan het IPEM. Het Spectra ensemble van Geert Dhont en Filip Rath&eacute;, beiden oud-leerlingen van Coppens, draagt zijn naam als eerbetoon voor deze groep. Als componist en als docent zal Coppens gedurende de jaren &rsquo;60 en erna steeds ijveren voor het belang van nieuwe muziek in de opleiding van jonge muzikanten.</p><p style="box-sizing: border-box; margin-top: 0px; margin-bottom: 1rem">Coppens kan best omschreven worden als een bevlogen pedadoog en ruimdenkend musicus die liefst geen onderscheid maakt tussen lichte en ernstige muziek. Muziek is voor Coppens een uiting van maatschappelijke engagement. Daarvoor ontving hij in 2004 de Prijs van de Van Acker Stichting. In 2014 bracht Spectra Ensemble een huldeconcert ter ere van de componist, waarvoor hij speciaal het nieuwe werk&nbsp;<font face="Apercu Pro, Helvetica, Arial, sans-serif" color="#222222">Human Rites: Mass Destruction&nbsp;</font>componeerde.</p>
<p style="box-sizing: border-box; margin-top: 0px; margin-bottom: 1rem">Componist en pianist Claude Coppens wordt in 1936 geboren in Schaarbeek. Al op driejarig leeftijd krijgt hij les van zijn muziekminnende vader, lessen die hij later verderzet bij Marcel Maas aan het Koninklijk Conservatorium te Brussel. Daar behaalt hij in 1950 als dertienjarige de eerste prijs piano. Een eerste prijs kamermuziek volgt een jaar later. Coppens gaat in deze periode regelmatig op eigen houtje naar Parijs, waar hij lessen volgt bij Marguerite Long en Jacques Février. Bij Long leert hij de muziek van Fauré kennen en bij Février doet hij zijn liefde voor Satie op. Nog tot 1960 blijft Coppens in Parijs. Hij ontmoet er Francis Poulenc, Darius Milhaud en Olivier Messiaen, componisten die hem zullen beïnvloeden. Intussen studeert hij rechten aan de Vrije Universiteit van Brussel, om zich zo nog breder te vormen.</p>Coppens maakt in de eerste plaats furore als uitvoerend musicus. Hij specialiseert zich in het oeuvre van Debussy, Satie en de Tweede Weense School, maar toont zich ook als uitstekend interpretator van het hedendaagse repertoire. Hij is laureaat van het Internationale Pianoconcours te Parijs (1955), de Koningin Elisabethwedstrijd (1956) en de Internationale Pianowedstrijd te Rio de Janeiro (1957) waar hij het aan hem opgedragen eerste pianoconcerto van Villa Lobos speelde.
 
Als componist is Coppens autodidact, vooral de vele ontmoetingen met componisten hebben hem gevormd.Terwijl hij Villa Lobos rondleidt op de Wereldtentoonstelling van 1958, ontmoet Coppens de jonge protagonisten van de muzikale avant-garde, zoals Pierre Boulez, John Cage, en Karlheinz Stockhausen. Deze ontmoetingen laten een sterke indruk na en leiden in de loop van de jaren ’60 tot de ontwikkeling van een eigen persoonlijke compositiestijl.
 
In 1962 start Coppens zijn loopbaan als muziekpedagoog aan het conservatorium in Gent. Rond die periode vormt hij samen met een aantal andere vooruitstrevende Vlaamse componisten, waaronder Louis De Meester, Lucien Goethals en Karel Goeyvaerts, de Spectragroep aan het IPEM. Het Spectra ensemble van Geert Dhont en Filip Rathé, beiden oud-leerlingen van Coppens, draagt zijn naam als eerbetoon voor deze groep. Als componist en als docent zal Coppens gedurende de jaren ’60 en erna steeds ijveren voor het belang van nieuwe muziek in de opleiding van jonge muzikanten.
 
Coppens kan best omschreven worden als een bevlogen pedadoog en ruimdenkend musicus die liefst geen onderscheid maakt tussen lichte en ernstige muziek. Muziek is voor Coppens een uiting van maatschappelijke engagement. Daarvoor ontving hij in 2004 de Prijs van de Van Acker Stichting. In 2014 bracht Spectra Ensemble een huldeconcert ter ere van de componist, waarvoor hij speciaal het nieuwe werk Human Rites: Mass Destruction componeerde.

Huidige versie van 24 sep 2024 om 08:07

Componist en pianist Claude Coppens wordt in 1936 geboren in Schaarbeek. Al op driejarig leeftijd krijgt hij les van zijn muziekminnende vader, lessen die hij later verderzet bij Marcel Maas aan het Koninklijk Conservatorium te Brussel. Daar behaalt hij in 1950 als dertienjarige de eerste prijs piano. Een eerste prijs kamermuziek volgt een jaar later. Coppens gaat in deze periode regelmatig op eigen houtje naar Parijs, waar hij lessen volgt bij Marguerite Long en Jacques Février. Bij Long leert hij de muziek van Fauré kennen en bij Février doet hij zijn liefde voor Satie op. Nog tot 1960 blijft Coppens in Parijs. Hij ontmoet er Francis Poulenc, Darius Milhaud en Olivier Messiaen, componisten die hem zullen beïnvloeden. Intussen studeert hij rechten aan de Vrije Universiteit van Brussel, om zich zo nog breder te vormen.

Coppens maakt in de eerste plaats furore als uitvoerend musicus. Hij specialiseert zich in het oeuvre van Debussy, Satie en de Tweede Weense School, maar toont zich ook als uitstekend interpretator van het hedendaagse repertoire. Hij is laureaat van het Internationale Pianoconcours te Parijs (1955), de Koningin Elisabethwedstrijd (1956) en de Internationale Pianowedstrijd te Rio de Janeiro (1957) waar hij het aan hem opgedragen eerste pianoconcerto van Villa Lobos speelde.

Als componist is Coppens autodidact, vooral de vele ontmoetingen met componisten hebben hem gevormd.Terwijl hij Villa Lobos rondleidt op de Wereldtentoonstelling van 1958, ontmoet Coppens de jonge protagonisten van de muzikale avant-garde, zoals Pierre Boulez, John Cage, en Karlheinz Stockhausen. Deze ontmoetingen laten een sterke indruk na en leiden in de loop van de jaren ’60 tot de ontwikkeling van een eigen persoonlijke compositiestijl.

In 1962 start Coppens zijn loopbaan als muziekpedagoog aan het conservatorium in Gent. Rond die periode vormt hij samen met een aantal andere vooruitstrevende Vlaamse componisten, waaronder Louis De Meester, Lucien Goethals en Karel Goeyvaerts, de Spectragroep aan het IPEM. Het Spectra ensemble van Geert Dhont en Filip Rathé, beiden oud-leerlingen van Coppens, draagt zijn naam als eerbetoon voor deze groep. Als componist en als docent zal Coppens gedurende de jaren ’60 en erna steeds ijveren voor het belang van nieuwe muziek in de opleiding van jonge muzikanten.

Coppens kan best omschreven worden als een bevlogen pedadoog en ruimdenkend musicus die liefst geen onderscheid maakt tussen lichte en ernstige muziek. Muziek is voor Coppens een uiting van maatschappelijke engagement. Daarvoor ontving hij in 2004 de Prijs van de Van Acker Stichting. In 2014 bracht Spectra Ensemble een huldeconcert ter ere van de componist, waarvoor hij speciaal het nieuwe werk Human Rites: Mass Destruction componeerde.